Na czym polega diagnostyka wady refrakcji?

Wzrok jest jednym z pięciu podstawowych zmysłów. Wiele osób nie wyobraża sobie funkcjonowania bez wzroku. Niestety spędzanie długich godzin przed komputerem, telewizorem czy telefonem bardzo szybko odbija się na narządzie wzroku, czyli oczach, powodując problemy z wyraźnym widzeniem. Profesjonalnie wady wzroku nazywane są wadami refrakcji lub niemiarowością oka i stwierdzane są w przypadku, kiedy wiązka światła wpadająca do wnętrza gałki ocznej nie zostaje zogniskowana przez układ optyczny.

W jaki sposób bada się wady refrakcji?

Do najczęściej spotykanych wad refrakcji należy nadwzroczność, krótkowzroczność oraz niezborność, znana szerzej pod nazwą astygmatyzmu. Wskazaniem do przeprowadzenia diagnostyki jest również zez lub planowanie wykonania zabiegu korygującego wadę wzroku. Badanie wady refrakcji pozwala na ocenę ostrości wzroku u pacjenta, dzięki czemu możliwe jest dobranie mu odpowiednich szkieł okularowych lub kontaktowych.

Diagnostyka wady refrakcji najczęściej przeprowadzana jest za pomocą specjalistycznych urządzeń. Jednym z nich jest autorefraktometr. Podczas badania wzroku tym urządzeniem do oka wpuszczana jest wiązka promieniowania podczerwonego, która odbija się od struktur oka, tworząc refleksy. Refleksy są analizowane przez urządzenie, dzięki czemu możliwe jest bardzo precyzyjne określenie wady wzroku.

Metoda wykorzystywana przez to urządzenie nazywana jest skiaskopią lub retinoskopią. Po zakończonym badaniu autorefraktometr drukuje informację na temat wartości wady sferycznej oraz niezborności. Niekiedy podczas badania mogą zostać podane krople paraliżujące chwilowo mięsień rzęskowy, dzięki czemu blokowana jest akomodacja oka. Badanie refrakcji tą metodą jest bezbolesne i nieinwazyjne.

Zobacz również: Jakie uprawnienia ma optyk, a jakie optometrysta?

Subiektywną metodą badania wad refrakcji jest metoda Dondersa. Badanie ostrości wzroku tą metodą polega na założeniu pacjentowi oprawek i nakazaniu pacjentowi, aby patrzył w dal. Do oprawek wkładane są soczewki o różnej mocy do czasu, aż pacjent zgłosi, że obraz jest najostrzejszy. Metody tej nie stosuje się u dzieci, ponieważ ich zdolność akomodacji jest na bardzo wysokim poziomie. Ze względu na to, że jest to metoda subiektywna lepiej stosować ją w połączeniu z badaniem za pomocą autorefraktometru.